En dan ben je opeens 2.5 maand verder zonder enig bericht. Het is mij wel duidelijk dat mijn bachelorproject veel tijd gekost heeft, ik heb de afgelopen 3 maanden bijna geen tijd gehad om aan mijn doelen te werken.
#3 Bachelor afronden met 8 gemiddeld
Maar het heeft me wel wat opgeleverd, ik heb nu mijn bachelor scheikunde afgerond. Alle punten zijn binnen en op halve punten afgerond kom ik op een 8 uit. Mede dankzij een mooi cijfer voor mijn bachelorproject. Op naar de master!
En nu ein-de-lijk vakantie, ik ben al druk bezig geweest met een aantal andere doelen en ga natuurlijk binnenkort vrijwilligerswerk doen in Italie! Over deze andere doelen binnenkort (hoop ik tenminste, ik vertrek over 3 dagen al naar mijn eerste vakantiebestemming) weer een update. Voor nu: ik leef nog en beloof plechtig dat er meer updates zullen volgen.
En weer 3 minder te gaan
#4 Studiemogelijkheden in buitenland onderzoeken
Ik zit in het laatste jaar van mijn bachelor en wil toch graag tijdens mijn studie nog eens naar het buitenland. Ik ben langsgeweest bij het internationale studentenbureau van de uva, heb gekeken welke beursen er bestaan en wat er in het buitenland allemaal te doen/vinden is op mijn vakgebied.
Bachelorproject in het buitenland was al niet meer mogelijk, daar kwam ik te kort tevoren mee. Vakken volgen tijdens bachelor behoorde ook niet meer tot de mogelijkheden. Mijn buitenlandse avontuur gaat zich afspelen tijdens mijn master.
Dan zijn er twee opties: vakken volgen of het masterproject in het buitenland doen. Vakken volgen blijkt lastig, bij veel universiteiten is de scheiding tussen bachelor en mastervakken schimmig en in Nederland heb ik ook een zooi verplichte vakken verspreid over het jaar. Masterproject it is. Er zijn twee manieren om dat te gaan regelen. Methode 1 is naar het uitwisselingsbureau te gaan en een willekeurige uni toegewezen te krijgen. Methode 2 is een betere: contacten leggen via de docenten van je eigen uni. Sowieso heb je in Nederland een verantwoordelijke docent nodig en het is allemaal een stuk makkelijker als jouw docent de buitenlandse vakgroep al kent. En zij hebben ook beter zicht op welke groepen goed zijn en waar je beter niet naartoe kunt gaan.
Dus het plan is nu om een geweldig bachelorproject neer te zetten en daarna een docent aan zijn mouw te trekken (vrouwelijke hoogleraren en universitair docenten zijn zeer zeldzaam). En dan maar hopen dat er een tof project voorbij komt.
#81 LOTR marathon (alle films + bonusmateriaal) (12/12)
Ondertussen de laatste dvd ook gekeken. Het bonusmateriaal blijft me meer boeien dan de film.
#91 Leer zelf gaten in de muur te boren om schilderijen en fotolijstjes op te hangen
Kleine meisjes worden groot, gaan op zichzelf en kunnen zelf nog geen band plakken of een schilderij ophangen. Tja. Boren ziet er lastiger uit dan het lijkt en ik moet het toch ooit zelf gaan doen, dus toen mijn vader een paar weken geleden langskwam met de boor heb ik zelf ook een paar gaten gemaakt. Niet met de klopboor trouwens, die is en blijft te angstaanjagend. Maar he, de schilderijen hangen (het handdoekenrekje en de pleerolhouder ook, na bijna een halfjaar hier te wonen) en ik zou het de volgende keer zo weer zelf doen. Die band, die mag mn vader plakken.
Ik zit in het laatste jaar van mijn bachelor en wil toch graag tijdens mijn studie nog eens naar het buitenland. Ik ben langsgeweest bij het internationale studentenbureau van de uva, heb gekeken welke beursen er bestaan en wat er in het buitenland allemaal te doen/vinden is op mijn vakgebied.
Bachelorproject in het buitenland was al niet meer mogelijk, daar kwam ik te kort tevoren mee. Vakken volgen tijdens bachelor behoorde ook niet meer tot de mogelijkheden. Mijn buitenlandse avontuur gaat zich afspelen tijdens mijn master.
Dan zijn er twee opties: vakken volgen of het masterproject in het buitenland doen. Vakken volgen blijkt lastig, bij veel universiteiten is de scheiding tussen bachelor en mastervakken schimmig en in Nederland heb ik ook een zooi verplichte vakken verspreid over het jaar. Masterproject it is. Er zijn twee manieren om dat te gaan regelen. Methode 1 is naar het uitwisselingsbureau te gaan en een willekeurige uni toegewezen te krijgen. Methode 2 is een betere: contacten leggen via de docenten van je eigen uni. Sowieso heb je in Nederland een verantwoordelijke docent nodig en het is allemaal een stuk makkelijker als jouw docent de buitenlandse vakgroep al kent. En zij hebben ook beter zicht op welke groepen goed zijn en waar je beter niet naartoe kunt gaan.
Dus het plan is nu om een geweldig bachelorproject neer te zetten en daarna een docent aan zijn mouw te trekken (vrouwelijke hoogleraren en universitair docenten zijn zeer zeldzaam). En dan maar hopen dat er een tof project voorbij komt.
#81 LOTR marathon (alle films + bonusmateriaal) (12/12)
Ondertussen de laatste dvd ook gekeken. Het bonusmateriaal blijft me meer boeien dan de film.
#91 Leer zelf gaten in de muur te boren om schilderijen en fotolijstjes op te hangen
Kleine meisjes worden groot, gaan op zichzelf en kunnen zelf nog geen band plakken of een schilderij ophangen. Tja. Boren ziet er lastiger uit dan het lijkt en ik moet het toch ooit zelf gaan doen, dus toen mijn vader een paar weken geleden langskwam met de boor heb ik zelf ook een paar gaten gemaakt. Niet met de klopboor trouwens, die is en blijft te angstaanjagend. Maar he, de schilderijen hangen (het handdoekenrekje en de pleerolhouder ook, na bijna een halfjaar hier te wonen) en ik zou het de volgende keer zo weer zelf doen. Die band, die mag mn vader plakken.
Update april
In maart is er veel gebeurd, veel aan doelen gewerkt maar zo goed als niets daadwerkelijk afgerond. Tijd voor een update.
#25 Doe vrijwilligerswerk
Tijd is het kostbaarste wat ik heb, vooral omdat ik er altijd een tekort aan heb (veel erger dan met geld). Toch kan het geen kwaad om het beetje vrije tijd dat ik nog heb in te zetten voor anderen. Vrijwilligerswerk heb ik eigenlijk nog nooit gedaan. Tenminste, niet zodanig dat ik het vind tellen als 'echt' vrijwilligerswerk. Fotograferen bij een wedstrijd, organiseren van kampen/uitjes, het is eigenlijk vanzelfsprekend.
Een keer een half dagje vrijwilligerswerk zet niet echt aan. En daarbij loop je de kans dat je hoop creert bij de organisatie, en dat ze je vaker willen hebben. Het klinkt misschien aso, maar ik wil liever nergens aan vast zitten, ik zit niet te wachten op een schuldgevoel.
Wat zou voor mij ideaal zijn? Een langere periode vrijwilligerswerk doen, liefst in het buitenland. Dus heb ik me aangemeld bij het IBO (internationale bouworde) voor een project in Italie. Komende zomer ga ik twee weken werken op een boerderij. De omschrijving op de site:
"Totdat ze weer hun eigen vleugels kunnen uitslaan, bieden drie families in Vicchio een liefdevol vervangend thuis aan drie jongens die door omstandigheden niet meer bij hun eigen familie kunnen wonen. Hun nieuwe woonplek is een boerderij met 16 hectare grond waar landbouwproducten op een biologische manier verbouwd worden. Er wordt belang gehecht aan een duurzame, milieuvriendelijke manier van leven. Er is hier voor vrijwilligers veel werk aan de winkel: je kunt meehelpen op de boerderij (in de moestuin of de dieren verzorgen) en bij diverse bouw- en reconstructiewerkzaamheden (dakreparatie, schoonmaken, schilderen en opknappen van meubels). De levensstijl is simpel en het is de bedoeling dat je meehelpt bij het bereiden van je eigen maaltijden."
Mijn aanmelding is bevestigd, mijn reis geboekt en drie weken voor vertrek krijg ik te horen wie de andere vrijwilligers zijn (en uit welk land ze komen). Ik heb er in ieder geval ongelooflijk veel zin in (ik hou van verven, dieren en het Italiaanse klimaat. Iets minder van het eten maar na een dag werken smaakt alles goed) en kan niet wachten tot het zover is. Voor wie meer info over dit project wil: de projectbeschrijving
#37 Hele Lekturama "de wereld van fotografie" serie kopen en lezen (en toepassen)
Een 27-delige encyclopedie toen fototoestellen nog een rolletje hadden en mensen zelf hun foto's ontwikkelden. Met titels als 'Speciale effecten en technieken' 'Meer doen met kleur' 'Alles over flitsen' 'Zelf afdrukken in zwart-wit' 'Fotografie en de natuur' en 'Praktische compositie'. Veel informatie (met name over camera's en lenzen enzo) zal niet meer up to date zijn, maar compositie en licht zijn tijdloos.
Op marktplaats worden regelmatig (incomplete) series aangeboden maar weinig verkocht. Na redelijk wat mailtjes had ik eindelijk iemand te pakken die zijn serie voor weinig wilde verkopen dus die staat nu in mijn boekenkast. Op de onderste plank. Want de plank hoger boog door onder het enorme gewicht van alle boeken. Nu nog tijd vinden om ze ook te lezen ...
#39 Prive
Niet genant, niet iets om geheim te houden, maar sommige dingen moet je niet op internet willen zetten. Doel gehaald.
#74 De split kunnen (lenigheid)
Ooit als klein meisje van een jaar of 10 kon ik hem bijna. Vlak daarna gestopt met turnen dus had het niet echt meer een meerwaarde. Nu, 11 jaar later, ben ik druk bezig met taekwondo (vechtsport waarin je vooral hoog schopt) en is het weer een voordeel als je lenig bent. Ik kan ondertussen hoog schoppen maar het zou toch net wat makkelijker zijn als ik een split zou kunnen.
Ik ben goed op weg, zit nu 5-10 cm van de grond af. Helaas is dat wel een hoek van bijna 30 graden, dat laatste stukje zal wel de grootste moeite worden. Maar toch, hij fijn zou het zijn als ik nu eindelijk wél de split zou kunnen, eindelijk. Ik blijf vrolijk verder rekken.
#80 Alle Harry Potter boeken (Engels) nog een keer lezen (4/7)
Heerlijk leesvoer voor in de trein en op momenten dat je even moet wachten. Enige nadeel is dat het wel dikke boeken zijn die ik continue meesleep. Deel 4 heb ik in maart uitgelezen en deel 5 ben ik alweer halverwege. Leuk om alles weer eens een keer te lezen.
#81 LOTR marathon (alle films + bonusmateriaal) (11/12)
Toen ik ziek thuis zat met een ontstoken tong (hierover meer bij het verhaal over de mislukte piercing) heb ik het hele weekend lord of the rings films gekeken. Eerst alle extended versions, en daarna het bonusmateriaal. Doordeweeks verder gegaan met het bonusmateriaal en de laatste dvd ligt al klaar en heb ik ook al bijna helemaal gezien. Stiekem vind ik de bonusdvd's eigenlijk leuker dan de films zelf. Zo'n kijkje achter de schermen en zien hoe de acteurs met elkaar omgaan is en blijft gewoon leuk. Met Viggo Mortensen als ultieme gek.
#25 Doe vrijwilligerswerk
Tijd is het kostbaarste wat ik heb, vooral omdat ik er altijd een tekort aan heb (veel erger dan met geld). Toch kan het geen kwaad om het beetje vrije tijd dat ik nog heb in te zetten voor anderen. Vrijwilligerswerk heb ik eigenlijk nog nooit gedaan. Tenminste, niet zodanig dat ik het vind tellen als 'echt' vrijwilligerswerk. Fotograferen bij een wedstrijd, organiseren van kampen/uitjes, het is eigenlijk vanzelfsprekend.
Een keer een half dagje vrijwilligerswerk zet niet echt aan. En daarbij loop je de kans dat je hoop creert bij de organisatie, en dat ze je vaker willen hebben. Het klinkt misschien aso, maar ik wil liever nergens aan vast zitten, ik zit niet te wachten op een schuldgevoel.
Wat zou voor mij ideaal zijn? Een langere periode vrijwilligerswerk doen, liefst in het buitenland. Dus heb ik me aangemeld bij het IBO (internationale bouworde) voor een project in Italie. Komende zomer ga ik twee weken werken op een boerderij. De omschrijving op de site:
"Totdat ze weer hun eigen vleugels kunnen uitslaan, bieden drie families in Vicchio een liefdevol vervangend thuis aan drie jongens die door omstandigheden niet meer bij hun eigen familie kunnen wonen. Hun nieuwe woonplek is een boerderij met 16 hectare grond waar landbouwproducten op een biologische manier verbouwd worden. Er wordt belang gehecht aan een duurzame, milieuvriendelijke manier van leven. Er is hier voor vrijwilligers veel werk aan de winkel: je kunt meehelpen op de boerderij (in de moestuin of de dieren verzorgen) en bij diverse bouw- en reconstructiewerkzaamheden (dakreparatie, schoonmaken, schilderen en opknappen van meubels). De levensstijl is simpel en het is de bedoeling dat je meehelpt bij het bereiden van je eigen maaltijden."
Mijn aanmelding is bevestigd, mijn reis geboekt en drie weken voor vertrek krijg ik te horen wie de andere vrijwilligers zijn (en uit welk land ze komen). Ik heb er in ieder geval ongelooflijk veel zin in (ik hou van verven, dieren en het Italiaanse klimaat. Iets minder van het eten maar na een dag werken smaakt alles goed) en kan niet wachten tot het zover is. Voor wie meer info over dit project wil: de projectbeschrijving
#37 Hele Lekturama "de wereld van fotografie" serie kopen en lezen (en toepassen)
Een 27-delige encyclopedie toen fototoestellen nog een rolletje hadden en mensen zelf hun foto's ontwikkelden. Met titels als 'Speciale effecten en technieken' 'Meer doen met kleur' 'Alles over flitsen' 'Zelf afdrukken in zwart-wit' 'Fotografie en de natuur' en 'Praktische compositie'. Veel informatie (met name over camera's en lenzen enzo) zal niet meer up to date zijn, maar compositie en licht zijn tijdloos.
Op marktplaats worden regelmatig (incomplete) series aangeboden maar weinig verkocht. Na redelijk wat mailtjes had ik eindelijk iemand te pakken die zijn serie voor weinig wilde verkopen dus die staat nu in mijn boekenkast. Op de onderste plank. Want de plank hoger boog door onder het enorme gewicht van alle boeken. Nu nog tijd vinden om ze ook te lezen ...
#39 Prive
Niet genant, niet iets om geheim te houden, maar sommige dingen moet je niet op internet willen zetten. Doel gehaald.
#74 De split kunnen (lenigheid)
Ooit als klein meisje van een jaar of 10 kon ik hem bijna. Vlak daarna gestopt met turnen dus had het niet echt meer een meerwaarde. Nu, 11 jaar later, ben ik druk bezig met taekwondo (vechtsport waarin je vooral hoog schopt) en is het weer een voordeel als je lenig bent. Ik kan ondertussen hoog schoppen maar het zou toch net wat makkelijker zijn als ik een split zou kunnen.
Ik ben goed op weg, zit nu 5-10 cm van de grond af. Helaas is dat wel een hoek van bijna 30 graden, dat laatste stukje zal wel de grootste moeite worden. Maar toch, hij fijn zou het zijn als ik nu eindelijk wél de split zou kunnen, eindelijk. Ik blijf vrolijk verder rekken.
#80 Alle Harry Potter boeken (Engels) nog een keer lezen (4/7)
Heerlijk leesvoer voor in de trein en op momenten dat je even moet wachten. Enige nadeel is dat het wel dikke boeken zijn die ik continue meesleep. Deel 4 heb ik in maart uitgelezen en deel 5 ben ik alweer halverwege. Leuk om alles weer eens een keer te lezen.
#81 LOTR marathon (alle films + bonusmateriaal) (11/12)
Toen ik ziek thuis zat met een ontstoken tong (hierover meer bij het verhaal over de mislukte piercing) heb ik het hele weekend lord of the rings films gekeken. Eerst alle extended versions, en daarna het bonusmateriaal. Doordeweeks verder gegaan met het bonusmateriaal en de laatste dvd ligt al klaar en heb ik ook al bijna helemaal gezien. Stiekem vind ik de bonusdvd's eigenlijk leuker dan de films zelf. Zo'n kijkje achter de schermen en zien hoe de acteurs met elkaar omgaan is en blijft gewoon leuk. Met Viggo Mortensen als ultieme gek.
Nerd alert
Je bent ambitieus of je bent het niet. Misschien een beetje nerdy, maar ik ga voor hoge cijfers. Achterliggende redenatie: als ik een laag cijfer haal, heb ik meestal niet veel begrepen van het vak en ik ben toch bezig met mijn studie om iets te leren. Sta liever niet voor gek als ik een stage/project doe, enkel omdat mijn kennis lager ligt dan je zou verwachten. Extra leuk is het, als je een keer het hoogste cijfer van de groep haalt. Geen idee waarom.
#1 Een keer de beste van de klas zijn
Het leek er even op dat dit nooit zou lukken. Mijn klasgenoten zijn slim, een paar gaan cum laude hun diploma halen. Toch is dit doel onverwacht dubbel gehaald. Maar niet bij een scheikunde vak. Ik kon als scheikundige schitteren tussen de psychobiologen en biomedici.
Het vak neurofarmacologie is een vast onderdeel voor derdejaars psychobiologie en een keuzevak voor derdejaars biomedische wetenschappen en masterstudenten. Het is opgedeeld in een biologisch deel, waarin hersenaandoeningen zoals parkinson, alzheimer, schizofrenie en depressie worden verklaard aan de hand van moleculaire pathways en receptoren. Dopamine tekorten en overschotten, agonisten en antagonisten, GPCR's en ion-kanalen, alles kwam voorbij. En een scheikundig deel, wat behandelt waarom een molecuul aan een receptor kan binden en hoe je een molecuul kunt optimaliseren zodat hij alleen aan je gewenste receptor bindt en niet aan anderen (wat ervoor zorgt dat je minder bijwerkingen krijgt). Van der Waals interactie, electrostatische interactie, waterstofbruggen, allemaal voor mij bekende stof uit het eerste jaar (ik ben nu derdejaars).
Dat scheikunde onderdeel is natuurlijk een geweldige kans om te scoren als scheikundige. Mijn basis was al veel sterker en ik geef zelf werkcollege op het niveau van de eerste colleges. Hier heb ik, tot niemands verrassing, inderdaad het hoogste gescoord. Beetje valsgespeeld eigenlijk en ik wilde het al niet mee laten tellen.
De verrassing kwam bij de toets over het research and development proces in een farmaceutisch bedrijf. Hiervoor kregen we drie dagen in het bedrijf colleges en aan het eind werden we getoetst. Hierin had ik geen voordeel ten opzichte van de andere studenten, alles was voor hen net zo nieuw als voor mij. Het enige wat we hier konden doen is alles goed onthouden, slimme aantekeningen maken en rijtjes met eigenschappen leren. Uiteindelijk de bijna maximale score behaald, tot mijn eigen verbazing.
De beste van de klas, en ik vind dat deze wel telt, want er zaten echt slimme mensen tussen. Maar ik was de grootste nerd. Ha.
#1 Een keer de beste van de klas zijn
Het leek er even op dat dit nooit zou lukken. Mijn klasgenoten zijn slim, een paar gaan cum laude hun diploma halen. Toch is dit doel onverwacht dubbel gehaald. Maar niet bij een scheikunde vak. Ik kon als scheikundige schitteren tussen de psychobiologen en biomedici.
Het vak neurofarmacologie is een vast onderdeel voor derdejaars psychobiologie en een keuzevak voor derdejaars biomedische wetenschappen en masterstudenten. Het is opgedeeld in een biologisch deel, waarin hersenaandoeningen zoals parkinson, alzheimer, schizofrenie en depressie worden verklaard aan de hand van moleculaire pathways en receptoren. Dopamine tekorten en overschotten, agonisten en antagonisten, GPCR's en ion-kanalen, alles kwam voorbij. En een scheikundig deel, wat behandelt waarom een molecuul aan een receptor kan binden en hoe je een molecuul kunt optimaliseren zodat hij alleen aan je gewenste receptor bindt en niet aan anderen (wat ervoor zorgt dat je minder bijwerkingen krijgt). Van der Waals interactie, electrostatische interactie, waterstofbruggen, allemaal voor mij bekende stof uit het eerste jaar (ik ben nu derdejaars).
Dat scheikunde onderdeel is natuurlijk een geweldige kans om te scoren als scheikundige. Mijn basis was al veel sterker en ik geef zelf werkcollege op het niveau van de eerste colleges. Hier heb ik, tot niemands verrassing, inderdaad het hoogste gescoord. Beetje valsgespeeld eigenlijk en ik wilde het al niet mee laten tellen.
De verrassing kwam bij de toets over het research and development proces in een farmaceutisch bedrijf. Hiervoor kregen we drie dagen in het bedrijf colleges en aan het eind werden we getoetst. Hierin had ik geen voordeel ten opzichte van de andere studenten, alles was voor hen net zo nieuw als voor mij. Het enige wat we hier konden doen is alles goed onthouden, slimme aantekeningen maken en rijtjes met eigenschappen leren. Uiteindelijk de bijna maximale score behaald, tot mijn eigen verbazing.
De beste van de klas, en ik vind dat deze wel telt, want er zaten echt slimme mensen tussen. Maar ik was de grootste nerd. Ha.
Stuk metaal door je tong
Piercings fascineren me. Al jaren en ik heb geen idee waarom. Maar nooit heb ik de stap gezet om er zelf eentje te laten zetten. Niet vanwege de pijn, ik kan wel tegen een beetje pijn, maar toch wel vanwege de vooroordelen die (veel) mensen hebben. Dat piercings voor een bepaald type mensen zouden zijn, dat je er met piercings niet representatief uit kan zien en je eerder afgewezen wordt bij sollicitatiegesprekken. Nu heb ik op het moment niet de wens een representatieve functie te vervullen, een mantelpakje is zo niet mijn ding, ik ga mijn ruiten voor de toekomst niet ingooien. Dus wil ik iets wat je niet altijd kan zien.
#46 Een (niet-zichtbare) piercing
Nou wat hou je dan nog over? De tongpiercing, nah, die is alsnog zichtbaar en dat past niet bij me. Navelpiercing hetzelfde, plus dat ik daar de buik niet voor heb. Van mijn tepels blijven ze af en down under moet ik echt geen naalden hebben.
Ik had het eigenlijk al opgegeven, de mogelijkheden waren voor mij allemaal niet geschikt. Tot ik hoorde over de tongwebpiercing. Een stuk metaal door het velletje onder je tong. Je ziet het alleen als je het laat zien, maar je voelt het zelf wel altijd. En, zo vond ik op internet, het geneest snel, er is nauwelijks zwelling en mensen om je heen hoeven niet te merken dat je een verse piercing hebt. En ik vond het mooi. Hoe het had moeten worden (google).
Klinkt ideaal, dus donderdag 17 februari ben ik met een vriendin de shop binnengelopen om mijn tong te laten doorboren. Iets waar ik nu, een maand later, niet meer aan moet denken.
Het zetten zelf ging heel erg snel, binnen een halve minuut zat het staafje er al doorheen. De naald deed wel even pijn, niet extreem, maar er stroomden wel tranen over mijn wangen terwijl ik eigenlijk gewoon moest lachen. Moest wel nog een tijdje blijven zitten/liggen omdat ik niet helemaal lekker was. Tijdens het naar huis fietsen merkte ik wel dat er wat zwelling ontstond, het praten ging wat minder lekker. Maar de piercing zelf voelde wel heel prettig aan en ik was er echt blij mee. Thuisgekomen lukte eten ook niet echt, zelfs vloeibaar eten was problematisch. Toen hadden alarmbellen al moeten gaan rinkelen. 's Avonds was de zwelling al zo erg dat ik een onderkin gekregen had, en het vlees onder mijn tong opgezwollen was waardoor het tegen mijn tanden aankwam. Ik heb een foto van de zwelling + piercing gemaakt..
Iedereen die bovenstaande beschrijving al onsmakelijk vindt of zich niet lekker begint te voelen: lees niet verder. Dit is geen leuk verhaal, dit is mijn ervaring met een piercing die compleet misgaat. De foto's zitten daarom ook onder een linkje.
Slapen ging niet zo goed, het deed toch wel behoorlijk pijn ondanks de pijnstillers. Mijn dag op school heb ik niet af kunnen maken, halverwege de dag kon ik mijn nek niet meer draaien, bijna niet meer praten door de zwelling, met heel veel moeite slikken en ik had een vreselijke hoofdpijn. In de hoop dat alles beter zou worden, ben ik even gaan slapen. Helaas, bij het wakker worden was de pijn nog net zo heftig. De zwelling was ondertussen zo erg dat de balletjes half in mijn tong verdwenen waren en ik geen verstaanbare klanken meer kon uitstoten. Ook had ik al een dag niets meer gegeten en kon ik mijn eigen speeksel zelfs niet meer doorslikken.
Teruggaan naar de shop was niet leuk. De pijn was erg, en ik wist dat het nog meer pijn zou doen om het staafje eruit te halen. Ik hoopte dat ze er dan een langer staafje in zouden zetten. Die hoop werd direct in de grond gemept, ik had een afstotingsreactie en dat zou alleen beter worden als de piercing eruit ging. Een halfuur heeft het geduurd, met veel tranen en paniek, en toen was hij eruit. En het voelde helemaal niet beter. Ik baalde dat ik geen piercing meer had, en in feite betaald had voor een ontstoken tong.
's Avonds bij mijn ouders zakte de zwelling onder invloed van ibu een beetje af. Eten was nog steeds niet mogelijk. Drinken ging met kleine slokjes. 's Nachts heeft mijn vader regelmatig gecontroleerd of ik nog wel goed ademde, de schat. Bij het opstaan meteen weer een ibu ingenomen en toen ging het mis. Goed mis. Om door te slikken gebruik je je tong, en de beweging zorgde ervoor dat de zwelling erger werd dan wanneer dan ook. Mijn tong was zo dik geworden dat ik mijn kiezen niet meer op elkaar kon zetten en mijn mond wijd open moest doen om te kunnen ademen (ik had een lichte verkoudheid en kon niet door mijn neus ademen). Een klein beetje zwelling extra en ademen zou niet meer mogelijk zijn.
Dus zaterdagochtend zat ik in het ziekenhuis bij de huisartsenpost, waar de zuster heel veel medelijden met me had. Antibiotica was wel nodig omdat er 'functieverlies' was: ik kon mijn tong niet bewegen en de zwelling was heftig te noemen. Met daarbij een opdracht: je moet weer gaan drinken. Hoeveel pijn het ook deed, ik moest verplicht een liter drinken die dag om uitdroging te verkomen. Ik had al twee dagen bijna niet gedronken. Zou ik dat niet doen, dan moest ik de dag erna weer terugkomen en zouden ze er een infuus in hangen.
Ik lag wel prima op de bank, kussentje onder mijn hoofd en tv kijken. Als je stil ligt is de pijn minder erg. De eerste antibiotica was een hele strijd, want slikken lukte maar niet. Het sloeg gelukkig al wel vrij snel aan. Niet genoeg om te kunnen eten helaas, en ik had ongelooflijke honger na 2 dagen zonder eten. Ik heb het weekend geleefd op ontbijtdrink en kreeg zo ook meteen mijn vocht binnen. Die liter vocht is me net aan gelukt, dus ik hoefde niet terug naar het ziekenhuis(al wees mijn ochtendurine wel op uitdroging).
Zondagavond kon ik voor het eerst weer iets eten (brood zonder korstjes), en ongeveer anderhalve week later kon ik alles weer eten. Behalve dingen die erg kruimelen, want mijn tong was zijn beweeglijkheid kwijt en kon de restjes niet schoonvegen.
We zijn nu een maand verder. Mijn tong heeft bijna zijn oude beweeglijkheid terug. Nog steeds niet helemaal inderdaad, er zit nog een klein beetje zwelling onder mijn tong. Of wie weet is dat littekenweefsel. De onderkin is in ieder geval weg, ik praat weer zonder te slissen en het enige wat je nog ziet van de piercingpoging is een klein gaatje onder mijn tong. Vergelijking van een maand geleden en nu: tong en onderkin. En bedenk hierbij, de zwelling is nog heel veel erger geworden, dit was een paar uur na het zetten.
Wat ik eraan overgehouden heb? Een gaatje onder mijn tong, en de zekerheid dat ik dit NOOIT meer doe. Geen vreemde materialen meer in mijn lijf, het heeft vrij duidelijk laten merken daar niet van gediend te zijn, piercings en tattoo's zijn om naar te kijken en niet om zelf te hebben. Helaas. Schrale troost: ik heb mn doel gehaald. Ik heb 26 uur lang een piercing gehad. En tijdens het ziek op bed liggen heb ik alle LOTR films gekeken, dus dat doel is ook al bijna gehaald. Nouja, moet het er maar mee doen.
#46 Een (niet-zichtbare) piercing
Nou wat hou je dan nog over? De tongpiercing, nah, die is alsnog zichtbaar en dat past niet bij me. Navelpiercing hetzelfde, plus dat ik daar de buik niet voor heb. Van mijn tepels blijven ze af en down under moet ik echt geen naalden hebben.
Ik had het eigenlijk al opgegeven, de mogelijkheden waren voor mij allemaal niet geschikt. Tot ik hoorde over de tongwebpiercing. Een stuk metaal door het velletje onder je tong. Je ziet het alleen als je het laat zien, maar je voelt het zelf wel altijd. En, zo vond ik op internet, het geneest snel, er is nauwelijks zwelling en mensen om je heen hoeven niet te merken dat je een verse piercing hebt. En ik vond het mooi. Hoe het had moeten worden (google).
Klinkt ideaal, dus donderdag 17 februari ben ik met een vriendin de shop binnengelopen om mijn tong te laten doorboren. Iets waar ik nu, een maand later, niet meer aan moet denken.
Het zetten zelf ging heel erg snel, binnen een halve minuut zat het staafje er al doorheen. De naald deed wel even pijn, niet extreem, maar er stroomden wel tranen over mijn wangen terwijl ik eigenlijk gewoon moest lachen. Moest wel nog een tijdje blijven zitten/liggen omdat ik niet helemaal lekker was. Tijdens het naar huis fietsen merkte ik wel dat er wat zwelling ontstond, het praten ging wat minder lekker. Maar de piercing zelf voelde wel heel prettig aan en ik was er echt blij mee. Thuisgekomen lukte eten ook niet echt, zelfs vloeibaar eten was problematisch. Toen hadden alarmbellen al moeten gaan rinkelen. 's Avonds was de zwelling al zo erg dat ik een onderkin gekregen had, en het vlees onder mijn tong opgezwollen was waardoor het tegen mijn tanden aankwam. Ik heb een foto van de zwelling + piercing gemaakt..
Iedereen die bovenstaande beschrijving al onsmakelijk vindt of zich niet lekker begint te voelen: lees niet verder. Dit is geen leuk verhaal, dit is mijn ervaring met een piercing die compleet misgaat. De foto's zitten daarom ook onder een linkje.
Slapen ging niet zo goed, het deed toch wel behoorlijk pijn ondanks de pijnstillers. Mijn dag op school heb ik niet af kunnen maken, halverwege de dag kon ik mijn nek niet meer draaien, bijna niet meer praten door de zwelling, met heel veel moeite slikken en ik had een vreselijke hoofdpijn. In de hoop dat alles beter zou worden, ben ik even gaan slapen. Helaas, bij het wakker worden was de pijn nog net zo heftig. De zwelling was ondertussen zo erg dat de balletjes half in mijn tong verdwenen waren en ik geen verstaanbare klanken meer kon uitstoten. Ook had ik al een dag niets meer gegeten en kon ik mijn eigen speeksel zelfs niet meer doorslikken.
Teruggaan naar de shop was niet leuk. De pijn was erg, en ik wist dat het nog meer pijn zou doen om het staafje eruit te halen. Ik hoopte dat ze er dan een langer staafje in zouden zetten. Die hoop werd direct in de grond gemept, ik had een afstotingsreactie en dat zou alleen beter worden als de piercing eruit ging. Een halfuur heeft het geduurd, met veel tranen en paniek, en toen was hij eruit. En het voelde helemaal niet beter. Ik baalde dat ik geen piercing meer had, en in feite betaald had voor een ontstoken tong.
's Avonds bij mijn ouders zakte de zwelling onder invloed van ibu een beetje af. Eten was nog steeds niet mogelijk. Drinken ging met kleine slokjes. 's Nachts heeft mijn vader regelmatig gecontroleerd of ik nog wel goed ademde, de schat. Bij het opstaan meteen weer een ibu ingenomen en toen ging het mis. Goed mis. Om door te slikken gebruik je je tong, en de beweging zorgde ervoor dat de zwelling erger werd dan wanneer dan ook. Mijn tong was zo dik geworden dat ik mijn kiezen niet meer op elkaar kon zetten en mijn mond wijd open moest doen om te kunnen ademen (ik had een lichte verkoudheid en kon niet door mijn neus ademen). Een klein beetje zwelling extra en ademen zou niet meer mogelijk zijn.
Dus zaterdagochtend zat ik in het ziekenhuis bij de huisartsenpost, waar de zuster heel veel medelijden met me had. Antibiotica was wel nodig omdat er 'functieverlies' was: ik kon mijn tong niet bewegen en de zwelling was heftig te noemen. Met daarbij een opdracht: je moet weer gaan drinken. Hoeveel pijn het ook deed, ik moest verplicht een liter drinken die dag om uitdroging te verkomen. Ik had al twee dagen bijna niet gedronken. Zou ik dat niet doen, dan moest ik de dag erna weer terugkomen en zouden ze er een infuus in hangen.
Ik lag wel prima op de bank, kussentje onder mijn hoofd en tv kijken. Als je stil ligt is de pijn minder erg. De eerste antibiotica was een hele strijd, want slikken lukte maar niet. Het sloeg gelukkig al wel vrij snel aan. Niet genoeg om te kunnen eten helaas, en ik had ongelooflijke honger na 2 dagen zonder eten. Ik heb het weekend geleefd op ontbijtdrink en kreeg zo ook meteen mijn vocht binnen. Die liter vocht is me net aan gelukt, dus ik hoefde niet terug naar het ziekenhuis(al wees mijn ochtendurine wel op uitdroging).
Zondagavond kon ik voor het eerst weer iets eten (brood zonder korstjes), en ongeveer anderhalve week later kon ik alles weer eten. Behalve dingen die erg kruimelen, want mijn tong was zijn beweeglijkheid kwijt en kon de restjes niet schoonvegen.
We zijn nu een maand verder. Mijn tong heeft bijna zijn oude beweeglijkheid terug. Nog steeds niet helemaal inderdaad, er zit nog een klein beetje zwelling onder mijn tong. Of wie weet is dat littekenweefsel. De onderkin is in ieder geval weg, ik praat weer zonder te slissen en het enige wat je nog ziet van de piercingpoging is een klein gaatje onder mijn tong. Vergelijking van een maand geleden en nu: tong en onderkin. En bedenk hierbij, de zwelling is nog heel veel erger geworden, dit was een paar uur na het zetten.
Wat ik eraan overgehouden heb? Een gaatje onder mijn tong, en de zekerheid dat ik dit NOOIT meer doe. Geen vreemde materialen meer in mijn lijf, het heeft vrij duidelijk laten merken daar niet van gediend te zijn, piercings en tattoo's zijn om naar te kijken en niet om zelf te hebben. Helaas. Schrale troost: ik heb mn doel gehaald. Ik heb 26 uur lang een piercing gehad. En tijdens het ziek op bed liggen heb ik alle LOTR films gekeken, dus dat doel is ook al bijna gehaald. Nouja, moet het er maar mee doen.
Abonneren op:
Posts (Atom)